Verzameld werk. Deel 2

[p. 983]

Eeuwige nul

Nu weet ik, hoe ik de stilte kan tellen,
cijferloos en zonder haast.
Mijn vingers zullen er niet van vervellen,
mijn ogen worden niet meer verbaasd.
Het gaat alles zonder punten en kolommen,
ik glimlach als ik aan de totalen wrijf.
De zon en ik spelen dommen en stommen
en fluisteren van edel tijdverdrijf.
Eer wij beiden van deze dag ondergaan,
menen wij toch, het was welgedaan,
dat werken aan de eeuwige nul.