Verzameld werk. Deel 2

[p. 812]

1951

Jongensrug

Ik kijk die jongen op de rug,
waarmee hij nog een aantal jaren
als man moet leven.
Ik zie mijn jonge rug gebaren
van broek tot nek en vlug
reacties van het leven geven.

Het is geen mars, zijn gang.
Hij slentert uit het kind
naar de volwassene als hij zijn gezang
daar op de hoek aan dat bruin meisje vindt.

Ik sta en staar van achter het gordijn,
vergeefs verlangend met een vreemde zin:
naast zulk bruin meisje nog eens in
zulk een jongensrug te zijn!