Verzameld werk. Deel 2

[p. 801]

Schedelleegte

Daar zit ik met mijn hand voor mijn hoofd
en denk aan wat ik heb geloofd.
Wij zijn allen ceramische producten
van een ongebreidelde fantasie,
waarvan de meesten mislukten
door hun mimicry.

Toen ik jong was, ben ik voor Gods storm getreden
met mijn ogen als een dubbele vaan.
Ik heb mijn inzicht later vrijgestreden,
om voor een nacht van niets te staan.
Thans herinner ik mij weer de waarde
van mijn poreuze klei,
maar het sap van mijn Man van Aarde
liep helaas uit mij.

Daar zit ik nu met mijn hand aan het iets
van mijn schedel en denk aan... niets.