Verzameld werk. Deel 2

[p. 797]

1948

Ei voor turkoois

Quand Pâques sonnent, il fait à son amie [Méry Laurent] la surprise d'oeufs poétiques. Chaque vers est écrit à l' encre d'or sur un oeuf rouge et précédé d'un numéro; reconstituer le quatrain est un jeu facile. Méry, qui n'a tenu au théatre que des rôles inaperçus, chante volontiers l'operette pour Mallarmé et se laisse aller parfois, aux dépens de ses vers, à des déclamations stridentes. Il l'appelle Paon ou Petit paon pour toutes raisons: en particulier pour ses cris répétés.

Ces oeufs, Madame, vous pouvez

Faire qu'en ce Dimanche insigne

Par votre tournure couvés

Ils s'envolent paon blanc ou cygne.

Ou, dans un tutoiement débutant, la variante:

Si tu couves ces quelques oeufs

Rouges de la faveur insigne

Je m'attends qu'il éclora d'eux

Parmi les petits paons un cygne.

Henri Mondor, Vie de Mallarmé, Gallimard,

Paris 1941-1942, p. 606

1

Als straks het nestje komt,
is dit het eerste ei.
Houdt 't niet naar 't licht,
't waar kwade profecij.
Gij wenst toch niet
dat 't ook een fopnest zij?

[p. 798]

 

2

 

 

 

Een mondje in deze kleur is nooit iets geks.

 

Maar wie dit schrijft of wie dit leest is gekker,

 

vooral dit ei, dat nog niet eens is lekker

 

en dan er bij te zuchten dura lex,

 

sed lex alsof men is behekst,

 

is wel het gekst.

 

 

 

3

 

 

 

't Kan niet zo puntig zijn, zij weet repliek.

 

Hier zit ik voor 't rood vlak met gouden pen.

 

De baan is vrij en uit mij welt muziek,

 

maar nu ik dichten moet vraag ik mij... en?

 

Ja,... en? dat is het juiste en eenge woord.

 

Dicht 'k meer, dan breek ik, wat mij heeft bekoord.

 

 

 

4

 

 

 

De regen ruist en zegt iets in de bloemen

 

en ik schrijf over bloemen op dit ei

 

maar ik kan mij toch moeilijk anders noemen

 

dan grote nar van deze rijmerij.

 

Ik weet 't: om deze dingen lacht zij niet,

 

ofschoon ik haar het huilen niet verbied.

 

 

 

5

 

 

 

Wie kan zo bijtend zijn, als hij is goed

 

en in 't zacht materiaal, als hier bedoeld

 

zo hakken met een puntig woord? Het moet,

 

het moest, maar zo als 't thans wordt aangevoeld,

 

kan het niet meer nu 't gif is afgekoeld.

 

 

[p. 799]

 

6

 

 

 

Als 'k aan haar ei denk, kan 'k haar mondje niet vergeten,

 

dat soms zo fris kan zijn en soms zo naar de wet

 

en vliedt mij uit de geest, wat ik toch zo moest weten,

 

had ik maar niet geschouwd en meer op mij gelet.

 

Doch één belangrijk ding blijft met dit al mij bij,

 

dat 'k dwaas aan 't rijmen ben op een scharlaken ei.

 

 

 

7

 

 

 

Haar laatste gunst; niet een echt ei

 

maar een dat fopt, mag ik berijmen,

 

neen, moet ik wel, schoon ik mij vlei,

 

dat 'k van die taak niet zal bezwijmen.

 

Doch groter gunst is 't zich te hoeden

 

voor 'n echt, als bang men is te broeden.

 

 

 

8

 

 

 

Zij kwam, zij zag en liet hen allen staren,

 

een grote muis, wat hennep en een rijke.

 

Nam niets en sprak: 'k zoek niet naar grijze haren

 

of naar een ei, maar wel naar mijns gelijke.

Het uitgekozen versje

Dit ei is rood van vreugde, dat
't nooit advocaat kan worden
en niet die struif en gin bevat
als 't schrikbewind der Orde
en geen nieuw leven door een broed
aan schrikbewindje geven moet.