Verzameld werk. Deel 2

Zon

Ik kan het toch zo moeilijk verbergen,
als 'k gek van zon en landschap ben
en diep in de ogen van de menselijke dwergen
de laatste foto van de zon herken.

De winden maken takken van mijn haren
en ik ruis mede in bruisend park en bos.
Hoe luider stormen komen aangevaren,
hoe luider 'k in de lucht zing: laat mij los!

Er is een wervel, die 'k mij niet kan sparen,
de sprong in 't blauw, de duik naar 't jongste licht.
Ik wil de zon in alles evenaren
en alles rijpen met een ster-gezicht!