Verzameld werk. Deel 2

[p. 791]

Overspanning

Och kom, zeg ik mij vaak en schrijd
de kei-en-mergelweg op om te gaan
waar glijdt het water traag en ligt heel wijd
het landschap om het rustig ga te slaan.

Ik moest gaan vissen, maar dat kan ik niet.
Wel kan 'k naar vissers kijken, evengroot
geduldig, om dan wisslend naar 't verschiet
te staren als een ingespoten idioot.

Och kom, zeg ik zo vaak en vraag mij dan:
waar ben je op eigen nood'gen heengegaan?
Naar een oud landschap waar je als jonge man
heel vaak, het schilderend, hebt voor gestaan?

Neen, naar iets anders ben ik daar geweest!
In 't rijk der vissen ben ik neergedaald.
Daar was de stilte voor mijn geest een feest
tot ik me uit 't water zelf heb opgehaald.

Ik zag een vissenschool. Ik ben gered!
Nu weer stom wandlen en nog rust'ger zijn
en dan naar huis in 't violette bed,
weg in de slaap uit dit mijn leeg chagrijn!