Verzameld werk. Deel 2

[p. 731]

Pop-zijn

Hij, die de maten van mijn jurkje kent,
denkt, zij wacht op een jonge, harde vent,
doch ik betreur mijn onvolwassen teentjes
aan mijn niet al te elegante beentjes.
Als nu de wind maar wegblijft, durf ik blijven,
anders komt die verdraaide dichter schrijven
over mijn halslijn, over mijn ceintuur
en zelfs mijn hoedje wordt hem avontuur,
al noemt hij het verschonend: appelflap.
Dichter, pop te zijn is nooit een grap!!!