Verzameld werk. Deel 2

[p. 717]

Visioen

Ik zag een oog: hoe 't uit een effen muur
mij trachtte te verstenen, toen het keek
met een zo eeuwig en zo streng getuur,
dat 'k met mijn ogen naar mijn handen week.

Niet lang, toen hield die vrees mij niet meer aan.
Ik plukte een kamerbloem en hield ze naar
dat oog en ben zo met haar blijven staan
tot uit dat oog een traan gleed langs een snaar.