Verzameld werk. Deel 2

Ogenschemering

Spreek ik met het landschap, dat ruikt naar paardebonen?
Ik zit hier bij mijn gesloten boeken
en zal je niet meer op kunnen zoeken.
Ik blijf liever hier en hoor je, hoe ik luister?
Het hapert aan boven- en ondertonen
van mijn ogen; zij zijn te licht of te duister.
Treurend om mijn eens zo dartele ogen,
wuif ik met een hand, om iets in de lucht te doen
verdiepen of te verhogen,
maar het grijs van het land wordt niet meer groen.