Verzameld werk. Deel 2

[p. 557]

Dichterslaaf

Ziet men een dichter naar een van zijn gedichten gaan,
vraag niet: wie heeft je dit weer aangedaan?
Houd je terug en blijf liefst ongemerkt,
meestal is hij reeds overwerkt.
Toch moet die dag dat gedicht er uit.
Heb meelij met zijn schoenen, hoe die schuiven
over de naakte straat. Om fluit en duit
moet hij een keer te meer tot waar haar voetjes wuiven.
Een dichter met nog zulk een edele ziel
niest zijn gedicht, ruikt hij het fragiel textiel.
Hij deed dit gaarne open

maar het gewiekste licht

toont trouw de paragraaf:

laat liefst die rommel dicht!