Verzameld werk. Deel 1

III Signalement

Moeder, wat wordt het weder daar zwart?

Dat is de schaduw van de Wolf, mijn kind.
Hij ruikt bloed van een meisjeshart
in door zon verwekte stroom van de wind.

Moeder is niet eerlijk, zij weet
dat die Wolf niet alleen meisjesharten vreet.
Zij kent de mare van die koningszoon
- blij kind begonnen met legende,
maar wijl hij eens zijn Franse les niet kende,
door jonge tovenaren, even schoon
als vals werd verwenst
en in een wolvenpels begrensd.
Zij heeft hem ook als jongeling gekend,
hij was dat koren nog niet uitgerend.
Wat had hij toen een mooie hoed,
schoner dan het kapje van haar kind,
gouddraad, iriserend zonnegloed
en duizend gulden krijgt nog, wie hem vindt.

[p. 497]

 

Roodkapje wordt dit niet verteld,

 

zij zou zich vergapen aan dit wonder,

 

liever dan dat de Wolf haar vergezelt:

 

Roodkapje, naar binnen, wij krijgen donder!