Verzameld werk. Deel 1

[p. 483]

Stralend nu

Een stralend Nu stijgt uit de verre bergen
en ik zie toe,
want niemand kan toch van mijn kleinheid vergen,
dat ik meer doe.
Ik heb geen bloemhaken aan mijn handen
om langs de slingers van het licht te gaan
naar boven en mijn geest daar te verbranden,
alsof ik in de Zon moet slapen gaan.