Verzameld werk. Deel 1

[p. 256]

Decadentie

Ik voel mijn hart tot in mijn lippen kloppen,
al mijn bloed bonzend in een oude plant.
Ik weet, ik sta mijn zelfcritiek te foppen,
als ik niet zien wil naar de overkant.
Er is voor mij niet veel meer te begeren,
al verlang ik nog zo naar een toverfluit.
Ik kan mijn zuchten wel met één vermeren:
mijn lichaam is niet meer vers en dus míjn song is uit!