Verzameld werk. Deel 1

[p. 244]

Avondwrevel

De maan weerkaatst zo schemerlampig in de blauwe

straten,

die door de regen zijn gedoopt
en nu niet meer leiden zo godverlaten
door een mensdom, dat niet meer hoopt.

En toch voel ik de tumoren van de vragen
nog meer om mijn hart dan in mijn hoofd
en soms schijn ik het niet meer te kunnen verdragen,
wat ik tot nog toe heb geloofd.