Verzameld werk. Deel 1

[p. 232]

Insomnia

De hele nacht hoor ik dat legioen
van stemmen: waar is mijn slaap?
Ik lijd met allen mee en kan niets doen.
Ook ik wil liever dromen dan ik gaap
naar wat van nachtlicht door mijn ruiten speelt
en geeft relief aan al wat mij verveelt.

Ik leefde mee, heb boeken uitgedeeld,
waar alles instaat, wat de nacht maakt naar;
waarin met prenten veel wordt uitgebeeld:
legt zo uw hoofd en gij slaapt dromenklaar.
Maar denk geen ogenblik aan Jupiter,
peins geen seconde over Orion
en zoek niet waar in verte een andere ster
rijdt met haar vuren langs de baan der zon.

Ik leef nog mee, ik hoor het nachtgeluid
der dieren in geritsel en geschreeuw.
Een motor davert, een locomotief fluit
en hec is zo al zo grauw waarin ik geeuw.
Als anderen nu maar even denken aan
mij, die ligt te waken vanaf het nachtbegin,
zoals ik denk aan hen, dan wordt er wèlgedaan
en slapen we om die weldaad samen toch nog in.