Verzameld werk. Deel 1

[p. 182]

Voor de zwarte poort

Ik kom voor een zwarte poort te staan
en zeg mij: daar woont de Dood!
Ik weet, ik kom hier niet vandaan,
ik kan deze dingen niet overslaan
en heb angst voor een overbodige nood.

Want altijd wil ik het weten,
eer ik er binnenga,
hoe de dingen aan die kant heten,
eer ik ze gadesla.
Doch eer ik daar iets kan worden,
gaan mijn ogen hier uit het licht
en vinden de prachtige horden
der klanken mijn oren dicht.
Mijn lippen staan nog naar voren,
maar blauw en lijkestijf,
niets merkend meer van hun verloren
zo liefelijk tijdverdrijf.

Als ik de Tijd eens dood kon schieten
in mij voor de duur van één kwartier
en zonder bloedvergieten?
Maar neen, dat kán niet hier!