Verzameld werk. Deel 1

[p. 92]

Coupé

Van al die reizigers stond er éne op
en tot haar moeder met de donkere bril,
stiet zij het uit haar oudre meisjeskop:
zie toch de zon eens! De andren werden stil.
Maar ik die dagelijks de zon vereer
als schepper van lief en leed, ik hield mij neer,
benijdend haar 't moment. Ook ik ben vaak spontaan
voor zulk: de zon! uit de zittenden opgestaan.
Toen was ik jong en later even oud als zij.
Thans is de zon niet meer die god voor mij.