Stabielen en passanten

[p. 48]

Strooien hoed

Ze noemen hem marguerite en elders marin,
er zit iets van de bloemen in en van den kant

van de zee.

Dan:
Op een groot donker veld zal een kaars branden.
Ik zal er liggen en zacht lachen

en het licht niet beschermen met mijn handen.

Het is immers niet meer noodig te zijn

en zoo om te zwerven.

Als ik dan maar met een strooien hoed op

mag sterven.