Stabielen en passanten

[p. 41]

Principe

Zij staart naar de razende drievuldigheid
van Jezus, de zon en de man
en lacht in haar ongeduldigheid
zoo teeder zij kan.

Zij lacht het niet lang en niet te veel,
haar lippen zijn te groot,
haar oogen als zagen zij aan veel geel
de randen blauw en rood.

Zij voelt de zon op haar breed gelaat
en Jezus heel ver in de hand,
waar zij 's morgens vluchtig een kruis mee slaat
over haar klein verstand.

Maar den man voelt zij tot in haar schoot
en ook tot op haar hart.
Zij voelt hem blank en sterk en bloot
en tusschen de oogen zwart.