6e Perspectief.
Aan de haven te Riga. Oude vrouw in rolstoel.
Mannen en vrouwen. Soldaten.
Huil maar niet Marie; er is toch niets aan te doen. Ik kan hier niet meer weg, anders ging ik met jullie mee.
Dat we je nooit meer zien zullen, moeder. Nooit meer, omdat die barbaren ons de schepen opdrijven.
Laat me nu nog even de kinderen zien.... Adieu.... Adieu.... God zegene jullie allemaal.... Je zult daarginder overzee niet alleen zijn. Alleen uit de straat gaan er al zestig mee.
Een scheepsbel luidt.
Dag Marie.... Dag kinderen.... dag Maiie.... Adieu.... Adieu....
Dat je zooiets machteloos moet aanzien!
Wat heeft de opstand in Helsingfors gebaat....
Toch komt er nog een dag....
Auteursrecht onbekend