Gedigte

[p. 84]

Heimwee

Ik verlang naar die land, waar koppie en rand

Verrijs van die vlakke veld;

Waar die bossie-twijg sij kransies rijg

Oor die graf van menige held;

Naar die land daar ver, waar die skape blêr

Als hul 's aands naar die kraal toe kom;

Waar die kokkewiek sing en die tijding bring

Dat dit dagbreek is weerom;

En die mannetjie 'struis, als sij bloed opbruis,

Met sij vlerkvere staan te pronk,

'Wijl hij dreunend brom, met sij nek gekrom,

En sij bene so rooi als 'n vonk.

Ag, ik sug naar die land, naar mij vaderland,

Waar die son so skitterend skijn

O, die warme son, O, die heerlike bron

Waarsonder ik steeds sal kwijn!