Gedigte

[p. 46]

Bekoorlik kind

Bekoorlik kind! ik weet nie wat dit is

Of hoe dit kom nie; 'k weet alléén maar dit:

Dat ik nog altijd deur jouw beeld aanbid

En steeds die tintel van jouw oge mis.

Is dit die glans, waarvan ik nimmer wis

Dat dit 'n man so aangrijp, altemit?

Of is dit net bekoring? Nee, daar sit

Oneindig veel meer agter dan jij gis.

Dit is die krag, wat digters stil laat staan

Voor al wat lief en skoon is op dees' aard;

Dit is die Siel, wat so sij wege baan

Van hart tot hart, tot twee aanéén-gepaard

Hul hele lewe sáme verder gaan.....

Lief kind, o maak mij lewe lewenswaard!