Gedigte

[p. 41]

Van liefde

[p. 43]

Liefde

Mirakelkrag, wat mense samesnoer
Met kettings sterker dan die sterkste staal,
Hoe swak en hulp'loos laat jij mij nou voel!
Swak als 'n man wat op sij sterfbed lê,
En weet dat hij hom daarin moet berus -
Hulp'loos als 'n pasgebore kind....
O, ik voèl dit nou, die lewe is
'n Stroom waarop die mens al-eeuwig drijf
En wilskrag is maar ingebeelde skijn.
Hoe kragtig het ik mij nie steeds gewaan,
Gin ding of ik kon mij daarteen verset
Met vaste wil en regopstaande hoof.
Maar noù is ik geboei, en of ik wil
Of nie, ik gaan mij liefde tegemoet
So seker als oor so veel jaar mij dood!