Huis van Nobi

[p. 72]

[Ik zag het toomloos water en ik dacht:]

Ik zag het toomloos water en ik dacht:
zo spoelt des nachts het vormloos onbewuste
ledige schelpen op verdronken kusten
waar ik mij overdag gehuisvest acht.

Wat zich op 't onverhoeds voltrok op deze grond
wordt als men slapen gaat op eendre wijs voltrokken.
Vergeefs, vergeefs luiden de daglichtklokken.
Wij slapen dromen, dromen tot de morgenstond

Hoe machtig is het donker geweld
van water, slaap en dromen, bovenaards bewogen
door wind en sterren, maar Gods eigen ogen
wijzen de doden uit dit krachtenveld.