Huis van Nobi

[p. 36]

Spiegelgevecht

Ik ben de kamers doorgegaan
en heb de spiegels ingezien.
Achter het glinsterend misschien
werden de deuren dichtgedaan.

In alle spiegels is het glas
beschreven met mijn isomeer.
Ik zag mijzelf wel duizend keer
alsof er niemand anders was.

Ach blinde vensters van dit slot:
Wie is de schoonste in het land?
Hij die mij op de duistere wand
een glimlach spiegelt van mijn God.

Wie, in het donker van mijn hart,
ontsteekt het wit en zuiver licht
van het verloren vergezicht
op de nabijheid van Zijn hart?

(1963)