Huis van Nobi

[p. 21]

Neanderdal

Diep is mijn hol maar aan de harde wanden
is overal het ruisend oor dat hoort
naar deze kreet en 't schuren van mijn handen
die 't teken tasten van mijn laatste woord.

Ben ik het zelf die sprong-gereed gebogen
over mijn duisternis, naar adem hijg
en door het kloppen van mijn hart bedrogen
mij met mijn eigen stem en woord bedreig?

Of is er toch een ander aan de grenzen
van dit basalt, die mijn geheim bespiedt;
waakzaam en stil aan onvindbare vensters
mij met onafgewende ogen ziet?