Stichtelijk huisboek

Hebt gij mij lief?

Of ik U min? - Gij weet het, Heere!

Ook dáár waar ik in twijfel sta. -

Ervaart mijn ziel Uw heilgenâ,

Ja, dan ontvlamt zij tot Uwe eere,

En wordt ze Uw vriendlijk oog gewaar,

Dan valt geen offer haar te zwaar.

[p. 284]

 

Maar als Gij - even! - schijnt te ontwijken,

 

En mij alleen in 't duister laat,

 

Dan smart het eerst, tot de angst vergaat,

 

En mijn gebeên de vleuglen strijken:

 

Dan sluipt de koude in 't traag gemoed,

 

En langzaam kleumt de levensgloed.

 

 

 

Ook dan nog klopt mijn hart U tegen,

 

Maar och! de vuurvlam blaakt niet;

 

En bliest Gij 't hart niet aan, o Heer!

 

't Lag spoedig onder de asch gezegen:

 

't Zou dan niet koud zijn en niet warm -

 

O Heer! wat voelt mijn ziel zich arm.

 

 

 

Maar Gij, door mijne ellend verteederd,

 

Gij, wetend wat Uw knecht behoeft,

 

Gij spaart de roê niet, maar - bedroeft!

 

Gij spaart het kruis niet, maar - vernedert!

 

En schoon dan hart en vleesch bezwijk',

 

Dan voelt mijn ziel zich naamloos rijk.

 

 

 

Ja, 'k zoek U, Heer! als Gij mij tuchtigt -

 

Ik weet wat iedre slag beduidt.

 

Door d' onspoed zet het hart zich uit,

 

Met nieuwen liefdegloed bevruchtigd.

 

Dies zegen ik bij elken strijd

 

Uw roede, Uw kruis, Uw liefde altijd!