Burmadagboek 1942-1945

[p. 11]

Onder de bomen van het kamp

(Melodie: Max Taks Onder de bomen van het plein)

Concordia is leeg geworden.
Daar zetelt nou ‘de nieuwe orde’.
En in 's landsopvoedingsgesticht
kibbelt de bloem van onze natie
met energie, maar zonder gratie
over ‘de zaken van gewicht’...
Daar wordt reeds bij het ochtendgloren
opnieuw de nederlaag geboren.
En ieder voelt zich generaal
en tracht z'n buurman te verklaren
dat al die and'ren ‘zakken’ waren.
En hij als enige normaal!

Refrein
Onder de bomen van het kamp
daar zat het 's morgens vroeg al stamp
van kampbewoners, wijs en gek,
die peinzend staren naar het hek.
Onder de bomen van het kamp
daar zit het 's avonds laat nog stamp.
't Is daar een Bronbeek in het klein
en iedereen bromt zijn refrein
op dat verdomde kamp.

In Bronbeek klinken holle zuchten
vermengd met allerlei geruchten:
de Duitse vloot ligt in Transvaal;
de Aussies in de vorstenlanden
hebben de Zuidpool al in handen.
Monaco houdt zich strikt neutraal.
Men spreekt in Bronbeek onder 't wachten
over ‘groot Neerlandse gedachten’
van ideaal en eeuw'ge trouw.

[p. 12]

 

Maar wordt de vrijheid weer gegeven

 

dan heet dat ideale streven

 

weer doodgewoon: Moeder de vrouw!

 

 

 

Refrein

 

Want onder Bronbeeks bomenwoud,

 

raak je met menigeen vertrouwd.

 

Wie eerst zo filosofisch scheen,

 

staat in z'n hemd nu - alleen!

 

Want daar op Bronbeeks bomenplein

 

worden de grootste mensen klein.

 

Daar blijkt zo menig idealist

 

een doodgewone egoïst...

 

Op Bronbeeks bomenplein!

 

 

 

l.o.g. Bandoeng, 2 mei 1942