Hoofdstuk 24
De kerk, dat zijn wij 1
Laten we beginnen met een eresaluut voor dienaren en dienaressen die met liefde en belangeloos eenvoudig maar zeer noodzakelijk werk trouw vervullen Het is me opgevallen dat deze groep meestal bestaat uit oudere gemeenteleden maar worden ze ook bijgestaan door jongere krachten? De taak van de kerkraad lijkt me inderdaad ingewikkeld en veel omvattend en in vele gevallen niet zoals in de Bijbel wordt bedoeld: n.l. oudsten of ouderlingen voor de zielszorg en de diakenen voor de armenzorg. Iedere gemeente zou een eigen diaconie moeten hebben omdat zij beter op de hoogte zijn (althans horen te zijn) met de materiele noden in hun gemeente. Bovendien moet er een goede samenwerking zijn tussen ‘oudsten’ en diaconie. Eerder heb ik al eens de suggestie gedaan van giften in natura zoals ik in Canada heb zien doen. Is er een gemeente die daarmee durft experimenteren?
't Gaat om eerste levenbehoeften: voedsel en kleding.
Andere suggesties om de kerkeraad te verlichten zou kunnen zijn het instellen van Subcommissies, bijv. een financiële commissie voor het beheer van de financiën en onderhoudscommissie voor onderhoud van kerk en pastorie. Hierdoor zou de kerkeraad meer tijd krijgen voor haar bijbelse taak n.l. de zielszorg via huisbezoek etc. Ook zou er een liturgische commissie kunnen worden samengesteld die de predikant kan bijstaan bij het samenstellen van de diensten, de schriftlezingen verzorgt en eventueel stencilwerk etc. verzorgt. Ook zouden kerkraadsleden, in overleg met de predikant een aandeel kunnen hebben in het ziekenbezoek en zelfs een deel van de morgen- en avondzegens voor hun rekening kunnen nemen. Wel vraagt dit uiteraard om enige toerusting. Systematisch huisbezoek is een taak van de oudsten. Voor de ziekenhuizen is een speciale ziekenhuis predikant naar ik verneem. Toch kan ik me voorstellen dat men ook graag enige belangstelling op prijs stelt uit de eigen gemeente. Dit werk werd zeer nauwgezet gedaan door Zr. Callender. Helaas, zij is er niet meer. Wie is