Er is niets nieuws onder de zon

[p. 51]

Hoofdstuk 16
Een keuze maken en de consequenties

Er zijn vele momenten in ons leven dat we voor een keuze, een beslissing geplaatst worden. Overwegen we alles altijd wel goed voordat we kiezen of beslissen en wat de consequenties zijn die daaraan verbonden zijn?

Laten we bijv. eens beginnen met de allereerste mensen waarover de Bijbel ons verhaalt: Adam en Eva. Ze konden kiezen: Wel of niet eten van de verboden boom. De vruchten zagen er begeerlijk uit en zeer verleidelijk en de slang dikte dat nog wat aan door te zeggen: Nee hoor, ‘is niet waar dat je dan sterft maar je wordt dan als God, kennende het goed en het kwaad’. Door hoogmoed en de verleidelijkheid van de vruchten deden ze de verkeerde keuze..... Dan roept God Adam ter verantwoording en wat zegt Adam? Geeft hij toe dat hij in een zwak ogenblik de verkeerde keuze gemaakt heeft?. Nee, hij schuift de verant woordelijkheid van zich af en zelfs op een ongelooflijk brutale manier. De vrouw die Gij mij gegeven hebt, die heeft me gegeven en ik heb gegeten. En Eva doet hetzelfde de slang heeft mij verleid.......

Het afschuiven van verantwoordelijkheid is dus al zo oud als de wereld. God heeft dus de mens de vrije keuze gelaten maar daarmee ook de verantwoordehjkheid voor die keuze. Als Jezus verzocht wordt door de satan in de woestijn wordt hij ook voor de keuze gesteld, een zeer zware keuze. Als U een knieval voor me doet zal ik U al de koninkrijken van de wereld geven. De satan is de grote bedrieger vanaf het begin, wat in dit verhaal ook duidelijk uitkomt. Onze Heer was al heer van de wereld en is dat nog, gelukkig maar.

Maar om op ons onderwerp terug te komen: we worden in ons leven dikwijls voor de keuze gesteld. We kiezen voor een beroep, een bestuur, een levenspartner, een volksvertegenwoordiging enz. maar doen we dat altijd verstandig? Gaan we bij belangerijke keuzes wel altijd bij God en ons geweten te rade? En overwegen we wel voldoende de consequenties daaraan verbonden? Zijn we vaak niet geneigd bij het kiezen van een beroep,

[p. 52]

een baan bijv. allereerst te overwegen wat het meeste opbrengt zowel in geld als in status of liefst in allebei? Ook ‘macht’ over anderen hebben is een van de verleidingen. Gelukkig zijn er nog mensen die bewust kiezen. Onlangs had ik een gesprek met een van onze politiemensen van een speciale eenheid.

Ik zei tegen hem; Je weet toch wel dat je met iets gevaarlijks bezig bent? Hij antwoorde; ‘Ik heb deze keuze bewust gemaakt en als het me het leven gaat kosten dan weet ik dat ik getracht heb iets goeds met mijn leven te doen’ Het is bemoedigend te vernemen dat er nog mensen zijn die de moed hebben het voor recht en gerechtigheid op te nemen en de consequenties daarvan te aanvaarden. Dan denk ik ook aan sommige van onze gezondheidswerkers, die al de moeilijke jaren ondanks bedreigingen verkozen hebben in het binnenland op hun post te blijven terwijl anderen het lieten afweten. Kiezen en gekozen worden liggen in hetzelfde vlak. Als men zich beschikbaar stelt om gekozen te worden dan heeft men ook een keuze gedaan en meestal, om gekozen te worden, bepaalde beloftes gedaan. Het gebeurt ook dat men dan bepaalde beloftes doet die moeilijk of zelfs helemaal niet waar te maken zijn. Men moet dus heel goed de consequenties van gedane beloftes overwegen. Voor sommige functies bijv. als minister, rechter ect. moet men een eed afleggen.

Dat is een zeer ernstige zaak en draagt ernstige consequenties in zich. En als men dan, om wat voor reden dan ook, die beloftes niet waar kan maken, dan moet men ook de moed hebben om dat te erkennen en z'n functie neerleggen en niet zoals Eva deed zeggen de slang heeft mij ‘verleid’ d.w.z de verantwoordelijkheid van zich afschuiven . In dit opzicht zijn kinderen ons vaak ten voorbeeld. Zij nemen beloftes vaak zeer serieus. Als padvinstersleidster (jaren geleden in het buitenland) heb ik vaak de installatie van padvindsters begeleid. Op een keer werd aan onze meisjes die in uniform waren, snoep aangeboden. Ze weigerden dat aan te nemen zeggende: we zijn in uniform en padvinsters in uniform snoepen niet. Het heeft mij destijds bijzonder verrast want met beloftes als zodanig had het weinig te maken maar ze beseften wel dat je in uiniform een vertegen-

[p. 53]

woordig(st)er bent van een bepaalde groep en als zodanig een standaard op te houden hebt. Ditzelfde geldt ook voor bepaalde beroepen waarvoor men een eed of belofte moet afleggen zoals politie, verpleegkundige, notaris, arts, advocaat, rechter, etc. Al deze beroepen vragen een eed of belofte alvorens men toegelaten wordt maar men kiest er zelf voor.

Maar de belangrijkste keuze in ons leven is voor of tegen Christus. Er is geen middenweg want Jezus zegt zelf: Wie niet voor mij is, is tegen mij. Zo simpel is het. Deze bewuste keuze voor God, voor Christus Jezus moet onze totale levenshouding bepalen. Moet ons doen beseffen dat God getuige is van onze keuzes en de daaraan verbonden beloftes. Toch maken velen, ook Christenen zich schuldig aan woordbreuk en onverschilligheid omdat ze hun beloftes, die ze naar eigen vrije keuze hebben afgelegd niet serieus nemen. Maar God is getuige van al ons doen en laten en vroeg of laat zullen we verantwoording moeten afleggen. Zullen we dan erkennen dat we gefaald hebben of zullen we als Eva zeggen ‘De slang heeft mij verleid’?