Laten we eindelijk eens de dingen bij de naam noemen (2)
Eert uw vader en uw moeder..... maar wat zien we? Respect voor ouders en ouderen is vaak ver te zoeken. Gedenkt de sabatdag dat ge die heiligt, dan zult ge geen werk doen noch...U kunt zelf verder aanvullen maar de zondag wordt vaak gebruikt om allerlei karweitjes op te knappen en beter gesitueerden schromen er zelfs niet voor hun dienstmeisjes of tuinman op zondag te laten komen werken . Excuses daarvoor weten we zeker wel te bedenken. Gij ‘zult niet stelen’. Als een van de geboden ernstig wordt overtreden is het wel dit gebod. Dat begint al met heel kleine kinderen. Zo ook op de kleuterschool, kinderen nemen blokjes of andere begeerlijke dingen mee naar huis. De begeerte van het ‘hebben’ is daar al aanwezig. Wie denkt dat kleuters zoete lieverdjes zijn vergist zich danig. De kiem is daar al aanwezig, zodat je soms schrikt van hun uitlatingen. Toen iemand mij een keer kwam uitschelden vlak voor de klas zei een van de kinderen:
‘Als hij weer komt maak ik hem dood’. Ook ouders die na jaren een enig kind gehad te hebben, er dan een baby bij krijgen moeten oppassen. Toen ik tegen een jongen van 5 zei dat het zo leuk was een nieuw zusje te hebben zei hij, maar ik vind het helemaal niet leuk en ik ga d'r doodmaken. Gelukkig zijn dit uitzonderingen maar toch reden om er over na te denken en waakzaam te zijn. Winkeldiefstallen zijn legio. Hoeveel ouders letten er op waar hun kinderen mee thuis komen en als ze 't al ontdekken laten ze 't dan terugbrengen? Als men kleine dief-stalletjes door de vingers ziet, komen de grote vanzelf. Ouders, controleer uw kinderen en stel ze verantwoordelijk voor hun daden. Het komt zelfs voor dat gelden en goederen van kerken worden ‘verduisterd’. Ook deze dingen behoren gestraft te worden want ‘vergeven’ en met de mantel der liefde bedekken is niet juist. Aan zulke daden zijn consequenties verbonden en men moet die kunnen accepteren. We moeteen ophouden te zeggen: dingen worden weggedragen, laten we gerust zeggen: worden gestolen.