Het monster van de oorlog

[p. 105]

Christus' dood

een visioen

'k Zag afgebrande dorpen, vrouw en kind geschonden,
beschaafd soldatenvolk was er doorheen gegaan.
En 'k zag hoe Christenen gewapend tegen Christ'nen stonden...
Er tusschen lag een veld met golvend rijpend graan.

En ik zag in 't korenveld, de handen opgeheven,
Den Christus, en hij sprak: ‘houdt op, de wapens neer!’
Zijn stem werd niet gehoord, 't bevel was al gegeven.
Het salvo klonk, en... Christus stond niet meer.

Hij viel, en tegelijk met hem veel duizendtallen;
Daar werd de mensch door menschenhand vermoord,
En Christ'nen noemden zij zich allen... allen,
En Christus' stem werd door niet één gehoord.

En toen men, na 't gebed, eerst hulp bracht aan gewonden
En naar de dooden zocht in 't platgetreden graan,
Toen werd daar ook een vreemdeling gevonden;
Een zeker, dood'lijk schot was door zijn hart gegaan.

Een breede, lange kuil werd toen in haast gegraven
In rood doorweekten grond, in 't bloedig veld van eer.
En in dat groote graf, wat ze hun broeders gaven,
Wierpen ze ook meteen hun dooden Christus neer.

Van af het standbeeld, dat daar eenmaal zal verrijzen,
Zien twintig eeuwen van beschaving op ons neer.
't Zal ons op christelijke zegeningen wijzen - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Er onder ligt hun doodgeschoten Heer.

J.B.

[p. 106]

Over de auteur van deze felle aanklacht tegen het gedrag van elkaar bevechtende christenen zijn geen gegevens bekend. Zijn gedicht (zie ook rubriek 2 en 6) verscheen in januari 1915 in het links-anarchistische blad De Wapens Neder, Maand-Orgaan van de Internationale Anti-Militaristische Vereeniging in Nederland. Die vereniging was al in 1904 als een internationaal bedoelde organisatie opgericht door F. Domela Nieuwenhuis en riep openlijk op tot dienstweigering.