Het monster van de oorlog

[p. 31]

Afscheid

Mijn jongens, ver genoeg gedragen
Mijn wrak uit nachtelijken strijd;
Nu zullen andere armen schragen
Mijn wankelende krachtloosheid.

Laat neer den last, wij moeten scheiden.
Een hand, een groet en dan: vaarwel.
Ik ga Gods tragen dag verbeiden,
Gij keert ter daverende hel.

Lijk kindren uit één bloed verbonden
Ons eendre droom en eendre nood,
Toen schouder wij aan schouder stonden,
In 't dreigend aanzicht van den dood.

Wij hebben saam ons brood gebroken,
Elkaar gereikt den broederdronk,
En, trouw den zwijgende’ eed, gewroken
Wie stervend voor ons vaandel zonk.

Maar wie zal u naar 't vuur nu leiden
En voeren naar de zegepraal?
Mijn jongens, gaat, en God bevrijde
Uw leven voor het vliegend staal.

Aug. van Cauwelaert (1885-1945)

De broer van de gematigde Vlaamse politicus Frans van Cauwelaert vestigde zich na zijn rechtenstudie als advocaat in Antwerpen. In 1914 nam hij als vrijwilliger dienst in het Belgische leger; twee jaar later raakte hij bij Diksmuide zwaargewond. Zijn geïllustreerde bundel Liederen van droom en daad (1918), die veel opgang maakte, werd bij Van Dishoeck te Bussum uitgegeven. Sommige strijdmakkers van August van Cauwelaert hebben gedichten aan hem gewijd.