|
| |
| |
| |
Op die Voyse,Voor Munster staet een steenen Huys, &c.
Ghy ooren hoort, snel onghestoort,
Neempt waer dat Woordt, int Noordt groot wonder schiet:
Maer stoet u selven an den Steen doch niet:
Die Sienders sien, die Prophecyen gheschien,
Der Dach des Heeren naeckt, waeckt unde siet.
O Werlt bout, wreet unde stout,
Ghy brout sonder fout, t'sal voor Godt stincken:
Laet uwen hoomoet doch wat sincken:
Ghedenckt u out, dit wel onthout,
U Bier sult ghy noch selver drincken.
| |
| |
Hoe ghy dult und' raest, poft unde blaest,
Schielijck unde haest, salt aen u beclyven:
Godes stercke handt sal u verdryven,
Verstockt, verbaest, verdult, verdwaest,
Sult ghy hoe langher hoe meer blyven.
U Buyck werdt groot, van bloede root,
Der Heylighen doot, dat ghy als water stort:
Wee u dat ghijt te drincken hebt gheport,
Ghy sult baren bloot, mit grooter noot,
Eer u t'wee dringht, dat ghy vast hebt begort.
Sulck saet men men saeyt, sulck vrucht men maeyt,
Mit die maet daer ghy mit meten wilt ghaen,
| |
| |
Werdt u weder inghemeten saen:
Ghedaen soo ghy raeyt, dus sijt ghepaeyt:
Want na u werck sult ghy loon ontfaen.
U goet u bloet, op u sijn moet,
Mammons ghebroet wy gheenssins aensien:
Verdoemt sy Ick, meen' Ick dat niet in dien:
Godt ons voldoet, met sijn Woort soet,
U Rijck, u blijck moet verde van ons vlien,
Der schalck quaet, van alle misdaet,
Sal mit sijn saet, eer-lang vast ghebonden sijn,
In duysent Jaren nye ghehoort noch vonden sijn:
Sijn Kraft, sijn raet, mit allen vergaet,
| |
| |
T'sal wis soo in corter stonden sijn.
T'is een ander Gheest, die u vreemdt blijft, leest,
Een ander Feest, Leven, Rijck, goet, hert, sin,
Dat ghy noyt ghehoort noch ghelooft hebt in,
Daerom ist u ghemist, och of ghijt wist.
Dat u eynd' so by is, und' t'ons int begin.
Die Prins van macht, der Heer in Kracht,
Die Coninck gheacht, t'herte ondervraghen sal:
Wie ist der synen Dach verdraghen sal,
Als hy t'boos Gheslacht, vernielt onsacht,
Niemandt van haer men dan beclaghen sal.
In Martio. Anno. 1536. Finis.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd