Het leven van Philippus den Stauten, Hertoch van Borgonien, ende van Margarita van Male, Gravinne van Vlaenderen
(ca. 1852)–Jan Frans de Jonghe– Auteursrechtvrij[1394]Ontrendt den feestdach van Paesschen is bynaer gheheelGa naar margenoot+Brugghe naer Ghendt ghecommen om daer hun sonden te biechten ende het lichaem des Heeren te ontfanghen, mits dat het meestendeel van de bruchsche priesters Clementinen waren. In de maendt September is binnen Avignon overleden denGa naar margenoot+teghen-paus Robertus van Geneven, den welcken andersints ghenoemt wierdt Clemens den Sevensten. Naer sijn doodt sijn de Avignonsche cardinalen t'samenghecommen ende hebben wederom eenen anderen teghen-paus ghecosen, Petrus De Luna, den welcken den naem aenghenomen heeft van Benedictus. Dese kiesinghe is gheschiedt alleenelijck opGa naar margenoot+conditie dat den coninck van Vranckrijck daer mede saude te vreden sijn. Petrus De Luna aldus ghecosen sijnde heeft aen den coninck gheschreven dat hy ten uytersten wilde aerbeyden om de eenicheyt in de H. Kercke te brenghen, ende waer het saecke datter gheenen anderen middel en conde ghevonden worden dat hy bereydt was sijn pausdomGa naar margenoot+af te gaen. Den coninck dese tydinghe ontfanghen hebbende heeft terstondt alle de aerts-bischoppen, bischoppen, abten ende prelaten van gheheel het rijck t'samen doen vergaderen, de welcke allegader besloten hebben datter gheenen bequamer middel en saude connen ghevonden worden om | |
[pagina 240]
| |
de volle ruste in de Heylighe Kercke te becommen, als dat Benedictus sijn pausdom ende alle syne cardinaelen hun cardinaelschappen sauden verlaeten. Den coninck dit besluyt hoorende heeft syne ooms, de hertoghen van Berry ende Borgonien, sijn broeder den hertoch van Orleans, ende den bischop van Senlis naer Benedictus ghesonden om hem het selve kenbaer te maecken; maer Benedictus thoonde hem ghenoech dat hy maer met gheveynstheydt voort ghegaen en hadde, ende dat by doof was om goeden raed te hooren; soo dat sy sonder yet uyt te wercken naer den coninck wederom ghekeert sijn. Waert saecke dat den coninck ende dese twee hertoghen, die de coninghen van den coninck ende regenten van het rijck waeren, de eenicheyt van de H. Kercke wat meer behert hadden, sy en hadden noyt schoonder occasie ghehadt om de scheuringhe wech te nemen; maer eylaes, de plaeghen en waeren noch niet al voorby. |
|