Roseliins oochies, ontleedt
(1639)–Daniel Joncktys–
Auteursrechtvrij
[pagina 153]
| |
Eerste hovlycks-kvsies.
Ga naar margenoot+ Suycker-soete suycker-uyrtjes,
uyrtjes, die door minne-kuyrtjes,
Die door mallend mommelen,
Die door vroetend rommelen,
Die door vonckjes, lonckjes, lusjes,
Die door lachjes, klachjes, kusjes
Maeckt den Nectar van Iupijn
Tot onsmakelijck venijn:
uyrtjes, die de Minne-moeder,
Tot het meuchlijck minne-voeder,
(Schoon sy't al met vvenschen vvon)
Nimmer soeter vvenschen kon;
Noch de vveelderijge VVichjes,
Die met haer vergulde schichjes,
Met haer kasjes van yvoor
Vliegen heel de VVereld door,
En vervullen onse hartjes,
Met haer smarteloose smartjes;
Noch het vvaerde Weder-paer,
Van den grooten Donderaer;
Noch oock Hymen, Houlijcks-hoeder,
Die de Maegd neemt van haer Moeder,
| |
[pagina 154]
| |
Op dat sy eenn Hoeder raeck,
Die haer selver Moeder maeck.
Ieugdig Paertje; dese uyrtjes,
Stoke-brandtjes van u vuyrtjes,
Nad'ren. Maeckt een vreugd-geluyt:
Salig Bruydegom, en Bruydt!
Bruygom, duysendmael geluckig!
'T minne-vuyr, t gêen u viel druckig,
Heeft een mede-gloed gevoed,
In het minne-killig bloed
Van een Maegd, by vvelckers schoonheyd
Venus haer verdienden loon leyt;
Schoonheyd, die noyt lovis Vrouvv
Voor haer selfs hervvenschen souvv;
Noch de schoone Krijgs-geaerde,
Die den Blixem-schieter baerde
VVt syn vvijse harssen-blaen,
Door het toe-doen van Vulcaen:
Schoonheyd, die van dry Godinnen
Kan den gulden appel vvinnen,
Soo den Bruygom 't vonnis uytt.
Salig Bruydegom, en Bruydt!
Bruydt, geluckig boven allen,
'S Bruygoms eenig vvelgevallen,
Die u den aenstaenden nacht
Met ontslote armen vvacht:
| |
[pagina 155]
| |
Dien ghy door u lieve lippjes,
Door u rose tepel-tippjes,
Door u blond-gekruyfde tuyt
Hart en Zieltjen hebt gebuytt;
Long en lever hebt doortogen:
Dies hy na de Maen gaet oogen,
Of s' haer Paerden niet ontsluyt.
Salig Bruydegom, en Bruydt!
Bruygom, laet u klachjes varen;
VVilt u sachte suchjes sparen;
Houdt u vvenschjes ingetoomt,
Nu het vreugde-nachje koomt.
Meest-tijds vverden trouvve Minnaers
By de Minne-moeder VVinnaers.
Phoebus duyckt in't bracke nat,
En vergunt syn Suster't pad.
Hesperus, de liefste Starre,
Daer Hy kan het Oog op sparren,
Die nu klaer getuygen heeft
Dat syn Liefde vaylig leeft;
Hesperus, die d'Hemel-reyen
Moet voor aen ten rey geleyen,
Steeckt syn hooft ten hemel uyt.
Salig Bruydegom, en Bruydt!
Maegd gaet onse Bruydt haer keeren
Na de vveelderijge veren;
| |
[pagina 156]
| |
Bruygom, 't past u, datje maeckt
Dat ser Maegd niet uyt en raeckt.
Als sy leyt in't Bruyllofs-laken,
Salse na u koomste haken;
En, door schaemt en maegden-eer,
Vvve koomste vreesen vveer.
VVie vveet of s' haer sal onthouvven
Van haer vvangen te bedouvven,
Met het maegdelijck getraen?
Mooglijck salse suchjes slaen.
Dan 't en kan u niet vervelen;
Hare suchjes kont gy heelen,
Als gy, met u lippjes, 't nat
Van haer lieve Lichjes vatt:
Als gy onder hare klachjes
Mengelt minnelijcke lachjes,
Mengelt vriendelijck geluyt.
Salig Bruydegom, en Bruyd!
Als sy nu haer blancke leedtjes,
Met vertvvijffelende schreedtjes,
Heeft in't vreugde-bed geleyd;
VVaer sy dijne koomst verbeydt:
En daer na haer koomt versellen,
Daer Dione dy sal stellen
Boven Scepter, boven kroon
Van de sterffelijcke Gôon:
| |
[pagina 157]
| |
Sult gy met verscheye soortjes
Van bekorelijcke vvoordtjes,
Met een vrundelijck vervvijt
V bereyden tot den strijd.
En tot blijck dat niemand't leven
In het kampen sal begeven,
Saljer met een vrede-tael
Kussen duysend duysendmael:
Duysendmael haer lodder Lichjes,
Kasjes van Cupidôos schichjes;
En meer duysendmael het rond
Van haer korallijnen mond.
Dan sal s' haer daer tegens stellen;
En u, tvvijffelachtig, quellen,
Met dit tvvijffelig geluyd:
Lieve, 't is genoch, schey uyt.
Dan sal s' hare lippjes keeren,
En u vrije vingers vveren,
Met een krachteloose kracht.
O, genuchelijcke nacht!
Laet haer klagen, laet haer strijden,
VVilt het dragen, vvilt het lijden:
VVant daer door krijgt 't minne-bloed
Eerst een rechten minne-gloed.
Dat gevecht sal u begeren,
Lust, en moed, en kracht vermeeren:
| |
[pagina 158]
| |
VVeest voor 't vvorstelen niet schuvv;
Door het vveyg ren noodigt s'u.
Laet dan uvve vingers vveyen
Door de vveelderijge vveyen
Van haer halsje, van haer borst,
Die den glinsterenden korst
Van het vvitt yvoor sou dôoven;
Stuyrtse van bene'en na boven,
En van boven, na de kant
Die soo mennig man vermant.
Vougt by dese lieve lusjes
Soo veel minnelijcke kusjes,
Als oyt somer bloemmen bracht.
O, genuchelijcke nacht!
Laet het aen lieftallig spreken
Vvve tonge niet ontbreken;
Stelt u lippjes allebey
Tot een vriendelijck gevley,
Tot een heuchelijck gehommel,
Tot een minnelijck gemommel;
Even als den Zephyr queelt,
VVen hy door de telchjes speelt:
Als de Duyfjes korokotten,
VVen sy beck aen beckje botten:
Als de afgesloofde Svvaen
Laet haer laetsten gallem gaen.
| |
[pagina 159]
| |
Soo sals' haer geveynsde sinnen
Willens laten overvvinnen,
En, vermant door minne-pijn,
Min en min vveerspannig zijn.
Tot nu alle schaemt staet buyten;
En haer, adem-loos, laet sluyten
In uvv armen, als verkracht.
O, genuchelijcke nacht!
O, techt-rustig romm'lend rusten!
Dan sal u het leven lusten;
Dan sal vveer een nieuvven tocht
Trecken u na 't kusjes vocht.
Dan sal oock de Maegd aenvangen
Selfs te boeten u verlangen;
En versoeten 't minne-leyd,
Met gelijcke soetigheyd.
Dan sals', in het jeugdig mallen,
Om u vvillig halsje vallen;
En haer ope montjen aen
V gespalckte lipjes slaen;
En u 't minne-voedsel geven,
Dat ons stervende doet leven;
En u vullen met het soet,
Dat ons levend sterven doet.
Dan sal sy vvat vrijer spelen;
En een minne-taeltje quelen,
| |
[pagina 160]
| |
Dat sy noyt te voorschijn bracht.
O, genuchelijcke nacht!
Siet, dan is den tijd gekomen,
Dat de lans dient aengenomen:
Venus selver toept, alarm;
En den Minne-god, omarm.
VVilt dan, door een vvacker vvoelen,
Vvve minne-vlammen koelen;
Tot u krachten zijn verkrachtt.
O, genuchelijcke nacht!
Woelt en vvemelt heele nachjes,
Foolt en femelt heele dachjes,
Kust en blust u lieve lust,
Rust en rommelt als't u lustt.
Maeckt, eer lang, dat soete Spruyten
Vvven houvvlijcks-disch omsluyten;
Die, door haer gedienstighe'en,
Staen ten steun van uvve le'en,
In d'aenstaende grijse tijden:
Die u laven in u lijden,
Met een troostelijck geluyd.
Salig Bruydegom, en Bruyd!
Syt Jonck. |
|