Roseliins oochies, ontleedt

V.

⁺ ALs by gevall,
Onlangs, mijn Beminde
Ging door het dal,
Bloemp jes t'samen binden;

+ Stemm, Luz de mi' alma, &c.

[p. 83]

 

Siet, onder 't lesen

 

VVoud't juyst soo vvesen,

 

Dat den Minne-Guyt

 

Syn vlammig vvesen

 

Schuylden onder 't kruyd.

 

Hy, die een lust

 

Schept in vreemde grillen,

 

Nam daer syn rust,

 

Om een pijl te spillen.

 

Maer d'arme Iongen

 

VVierd selfs besprongen,

 

Van mijn ROSELIIN;

 

En most, gedvvongen,

 

Haer gevangen zijn.

 

Want sy dien Gast

 

Met haer blommen boeyde,

 

En krêegh hem vast,

 

Schoon hy angstigh spoeyde

 

Met syne pennen

 

Het quaet t'ontrennen:

 

Daer hy, naderhand,

 

Niet kost ontvvennen

 

Van dien soeten band.

 

VVant als hy sag

 

Hare lodder OOGEN;

[p. 84]

 

Haer soeten lach,

 

En syn vreemt vermogen;

 

O! Overschoone,

 

Hier vvill ick vvonen,

 

Riep dien kleynen Guyt;

 

Mijns Moeders Throone

 

Heeft nu met my uyt.