Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

XLIII.
Hekel-lied aan den vinder van het verdrietig kaarswerken.

Wat honderd duizend schanden,
Wie heeft dat kaarsenbranden

Eerstmaal in 't werk gesteld?

Gewis het was een schraper,

Een zuchtig mensch tot geld,

Een vijand van den slaper.
-

[p. 189]

 

Waarom toch zulke vonden

 

Den werkman toegezonden?

 

Sint Felten haal dien vent

 

Die deze schelmerijen

 

Ons maakte 't eerst bekend.

 

Men zal zijn graf niet wijên.

 

-

 

Men zal hem tot een teeken

 

Van gunst, geen zielmis preken,

 

Noch stellen op zijn graf

 

Een kruis, naar de oude tijden:

 

Zoo mag hij tot zijn straf

 

In 't vagevuur wat lijden.

 

-

 

't Is billijk dat een weinig

 

Het vuur hem weder reinig,

 

Wijl hij 't dus heeft misbruikt.

 

Laat Heeroom met zijn leken

 

(Schoon 't meê naar dwaasheid ruikt)

 

Het kaarslicht vrij ontsteken.

 

-

 

't Is tegen regt en reden

 

Moedwillig te overtreden.

 

Daarom die 't 't eerst bedacht

 

Was in dat stuk een ketter.

 

't Gebod spreekt van geen nacht;

 

Ik hou mij bij de letter.

 

-

[p. 190]

 

Waarom de zaak verduisterd?

 

't Is lang genoeg gekluisterd,

 

Terwijl het daglicht schijnt.

 

De nacht is om te rusten.

 

Waartoe zich dus gepijnt?

 

Niet beter dan met lusten.

 

-

 

Ofschoon die vinder dood is,

 

En lang, met Charons boot, is

 

Gereisd naar 't helsch gewest

 

Bij Pluto met zijn knapen,

 

Zoo schenk ik hem voor 't lest

 

Een nachtuil in zijn wapen.

Uit een blaauwboekje.