Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

XXIII.
Op de ellendige toevallen van Lydie en Floridan.

Floridan, wat ongelukken
Wreede tukken
Knellen uw bedroefde vrouw?
Na dat gij haar hebt begeven
Is 'er leven
Niet als enkle smart en rouw.

[p. 140]

 

Overal wordt zij besprongen

 

En gedwongen

 

Als een sletvink van de straat,

 

Nieuwers kan ze veilig wezen

 

Zonder vreezen,

 

Voor uw' voogdheers snoô verraad.

 

 

 

Zuchten, kermen, klagen, steenen,

 

Krijten, weenen,

 

Of wat droefheid zij betoont,

 

Kan haar tot geen voordeel strekken,

 

Of verwekken

 

Dat men haar op 't minst verschoont.

 

 

 

Naakt en bloot wordt zij verstoten

 

In de poten

 

Van 't hard-nijpende ongeval,

 

Daar ze dwaalt op vreemde wegen,

 

Heel verlegen

 

Wie heur honger blusschen zal.

 

 

 

Och, och, roept zij, och ellende

 

Maakt het ende

 

Van mijn leven, door uw straf,

 

Haast u Dood, och spoed uw gangen,

 

Mijn verlangen

 

Och, die krijten om een graf.

jan soet, Maagdenbaak, bl. 117.