Bonte blomme

[p. 93]

9. Aovend.

Den daag verdwijnt, den duuster klump
Al hoeger, tot er euver zwump
En aal bedèk mèt zwarte vlood,
Plezeer en eelend, koed en good.
Ouch 't kèrreksjeep weurd euverstruimp,
En de pileer, dee einzaam druimp,
Verzink van voot tot kappiteel
En sjrik van wat em euverveel.....
Nog hoeger klump te donkel mas,
Ze zoek ziech aon 't gewöllef vas,
Terwijl, wie miejer dat ze stijg,
Wie duusterder 'n kleur ze krijg.

't Is stèl; gedruus verstomd' allang.
Allein de Gaodslamp krikkelt, bang;
Et errem leechske, zwaak en klein,
Et sjoevert ziech, zoe gaans allein.
En toch, 't vergeit neet in die zie,
Et blijf in leve, et is vrie.
Et weert ziech, lievert tegenstand,
En worstelt um de euverhand.

Haw vol, klei vlemke, gooje mood!
Verdedig dapper dene glood.
Strak krijgste höllep, krachtig, flink......

En dao.... opins e leech, wat blink,
Opins et gleuje van 'n lamp,
Van twie, van drei, .... de nach gief kamp;
Ze sloep eweg, verslage zeuk
Ze 'n touvlöch in verlaote heuk.

[p. 94]

 

En 't leech brinG ouch et leve tröG:

 

Dao klink al 't vringe van 'n krök,

 

Dao sjrómp al druug 'n aw sjarneer,

 

Van leize vootstap kraak et leer,

 

En sjroevel-sjuiventeere, dóf,

 

Kump naoder e bedaard geslóf:

 

Et ierst' aajt vruiwke, stèl, kontent,

 

Is veur d'n aovenddeens prezent.

Apr. 1918.