|
| |
| |
| |
9. De innumming van Mastreech.
De aw historie van de stad Mastreech
Zeet, dat ze bij herhaoling woort belegerd.
En, es te vijand ze te pakke kreeg,
Waor 't weer de börgerij, die woort genegerd.
En, of et Luikeneer of Spanjaard waos,
Of Prins van Holland, Keuning van de Franse,
Wee heij ins vaste voot kreeg aon de Maos,
Doog 't vollek propel nao z'n piepe danse.
Mastreech waos toen 'n vesting ierste klas,
Mèt walle, tores, grachte puik versterrek,
Mer later woort van hoeger hand gelas
De aofbraok van dat sjoen, histories werrek.
Sints liG te stad aon alle kante bloet,
Van weerstand beeje kin me neet mie spreke;
En veur verrassing is 't gevaor noe groet:
Dat is 'ne zeek're kier, helaas, gebleke.
Noe ongeveer geleije daartig jaor
Stont iech ins Zondags-mörreges te kieke,
Terwijl 'n kompie sjötters bezig waor
Häör militaire kinnes te verrieke.
Ze hadde-n-e paar oore aon ei stök
Geloupe en gekrope wie de slaove,
Toen eine zag: ‘Goon veer noe nog neet tröG,
Dan moote veer toch te kaptein ein staove’.
Mer deze, dee 't weer good te pakke had,
Wou es besluut te kroen op 't werrek zètte:
Ze plan waos enen aonval op te stad
In störmpas mèt gevelde bajonètte.
Ter huugde van de Rutte's Brouwerij
Begóste de kommando's los te komme,
En hoort me zoe al in de kompenij
Den ein of ander in z'n eige bromme.
| |
| |
Mer wie gekommendeerd woort: ‘stormpas-marsj’,
Toen leep te maot bij eus gooj sjötters euver:
Ze zouwe dee ins eve mèt z'n sjarzj,
Ze hadde noe genóg van die maneuver.
Ze jadzde wat ze kóste nao de stad,
Wie korter bij, wie helder dat z'em smeerde,
En de kaptein, dee dao gein erg in had,
Vónt, dat z'n sjötters manjifiek sjarzjeerde.
Mer wie, bij d'ierste hoezer van de straot,
Heer reep, dat zij de störmloup móste stake,
Toen tuinde de kompie ziech obstenaot,
En wouwe ze neet luustere, die snake.
Ze vedzde, et geweer sjuins in de hand,
Langs Lómmert, Beijert, Kommel, Hof van Tèllie,
De minse lagde, vrooge: ‘boe's tee brand?’,
De kinder spronge, zonge: ‘ho, ho, hoppie’,.
Et lèste kwaom ocherrem de kaptein,
Er sjriewde, mer gei spier woort t'rum gegeve,
Er heel de weusten tróp neet mie bijein
En dach: ‘wat ei sjendaol moot iech beleve!’
Gestiedig door mer leep te kompenij;
De lui, die nao de lèste mès tou gónge,
VersjriGde ziech veur zoe'n wèl draafpartij
En maaGde, dat ze gaw de stóp op spronge.
En in de ‘Groete’ zit te kolonel
Van 't ‘Twiede’ achter zene Rotterdammer;
Zjus wèlt er eve drökke op te bel
Veur 't ierste lekker borrelsje Sjiedammer,
Dao huurt er op te straot 'n drök geloup,
Zuut minse stoon te wieze en te loere;
Er sjrik: ‘dao's zeker get apaarts te koup,
Mesjien zien 't mien piotte weer, die boere’.
| |
| |
Mer wie er dao die sjötterlike mach
Aon dissiplien en orde zuut verzake,
Dao sjut 'r in zoene benkelike lach,
Dat em de traone rolle langs z'n kake.
‘Verdrejd’, zeet heer, ‘dat is te moote weerd,
Dat zien ers, die em peper kinne geve,
't Is zun, hej dee kaptein noe mer e peerd,
Dan had er hun mesjien wel bij gebleve’.
Op 't Vriethof hèlt ten tróp bedaardsjes halt.
Heh, heh, dat is e vege en e puffe!
Me heet et noe de baas genóg vergalt,
Er kin ocherm z'n bein haos neet mie luffe.
Dao kump er, roed wie ein gekooGde kreef:
‘Iech zal uuch kriege mèt eur fieloestreke!
Zoe'n muiterij höb iech nog noets beleef!
De sjöttersraod zal wijer mèt uuch spreke!’
Dao trejt ein van de mensjes oet 't gelid:
‘V'rekskuis, kaptein, iech höb altied vernómme,
Dat, veur dat men et hart heet in bezit,
'n Vesting neet behuurlik is genómme’.
Jan. 1916.
|
|
Auteursrecht onbekend