Bonte blomme

[p. 9]

II. Van vreuger tije.

1. Ballaad.

't Waos nach en ongezèllig weer.
'nen Deender stabde op en neer
In d'einzaam, leeg Begienestraot
En zoemde 'n deunsje op te maot.
Z'n kap stónt op, mer zene pas
Waos tee van deenders ierste klas.
Er had et nog al neet hiel zoer:
Gein deeve laoge op te loer,
Gein zate waore op te weeg,
En ouch gein fietsers zonder leech.
Opins.... dao reurt ziech get en wink
Bij 't teurensje van Paoter Vink.
Et kump werechtig nao em tou....
Verdöld! Et is nog wel 'n vrouw.
Dat woort 'n intersant geval
Veur e serjeus perses-verbal.
Heer sloog te kap van zene kop,
Er drejde zene knievel op,
En reep in naom van et gezag:
‘Wat moot tat heij, zoe in de nach?’
- ‘Och hier’, klonk 't tröG, ‘iech höb verdreet,
'ch Bin Faaljezuster, wie-t-ger zeet;
Veer woende heij in vreuger tied,
En kóste geinen haat en nied.
Veer leefde same hiel kontent,
Al hadde veer ouch neet väöl sent,
Mer, zeet, dao woorte veer verjaog:
Et waos gedoon mèt eus gooj daog.
Veer trokke-n-euver de MaosbröG
En kraoge 't kloester noets mie tröG.
Dat waor veur us e groet verluus.

[p. 10]

 

Toch drooge veer mèt mood eus kruus.

 

Et kloester kwaom in groet vervaal,

 

Nog erger es ten awwe waal,

 

En bleef zoe langen tied bestoon:

 

Dao woort gaar niks mie aon gedoon.

 

Tottat iech, tot m'ne groete sjik,

 

Hoort, dat et gaans waos opgeflik.

 

Toen kraog iech weerem nuije mood

 

En dach: noe kriege veer 't weer good.

 

Mer lielik is m'n hoop beloend:

 

Door deenders is et noe bewoend!

 

Iech höb miech eiges euvertuig,

 

Tot geer neet zèGGe zout: “die luig”,

 

En waos gaans paf van wat iech zaog,

 

Et liG miech nog op mene maog.

 

Verbeeld-uuch: boe Slevruijke stóng,

 

Noe enen deenderssabel hóng,

 

En boe veer kneejde in gebed,

 

Laog noe 'n liberaal gazèt,

 

Boe vreuger klonk kantiekezaank,

 

Hoort iech noe fluite oore laank,

 

In plaots van slufkes, zwart en vlèt,

 

Vónt iech tao stiev'le in et vèt.

 

Iech bin bedreuf en dwaol noe rond,

 

En kin neet sjeije van dee grond,

 

Van dat gebinnendijd verblief,

 

Eus touvlöchsoord veur ziel en lief.

 

Veer zien vergete noe, helaas,

 

De nuijen tied späölt heij de baas,

 

En eus sjoen faalje, zach en fien,

 

Zal ouch wel oet te mode zien’!

 

 

 

Toen kós ze haos neet mie en zweeg;

 

Ze veegde dikke traone weeg.

[p. 11]

 

Den deender dee z'n hart woort weik,

 

Er waos van aondoening gaans bleik.

 

Heer zeuGde nao 'n troesvol woord

 

En zag: ‘Maseurke, 'ch bin akkoord.

 

Iech vin et jaommer, inderdaod,

 

Dat geer in et vergeetbook staot,

 

En dat allein et stadsarsjief

 

Uuch noe en daan get leve gief.

 

Mer, truus uuch, éine soevenier

 

Hèlt m'in Mastreech toch nog in ier:

 

Dat zien eur faaljes, wie me zeet,

 

Boe eelk te mond nog vol van heet.

 

Want, krijg ins iemand e pak sleeg,

 

Dan zeet me in eus good Mastreech,

 

(Iech hoort et zellef nog tees daog)

 

Dat heer ers op z'n faalje kraog’.

Apr. 1914.