Bonte blomme

[p. I]

Aon m'n Vrouw, op häör fieftigste Jaor.

[p. V]

E woord veuraof.

Et beukske, dat heijbij et leech zuut, beujt ziech aon zonder einige pretensie en de gedichsjes, die drin opgenómme zien, wèlle dan ouch gaar gein aonspraok make op wat me gemeinelik onder ‘poësie’ versteit.

Boeveur ze daan te laote drökke?, zölt ger vraoge.

Veuriers, umdat m'n vrun miech tat al zoe dèks höbbe verzeuk en twiedens, um, al is het nog zoe min, eets bij te drage tot et in iere hawwe van eus Mastreechter taol, die, es ze neet ouch in gesprif beoefend weurd, wie langer wie mie dreig achteroet te goon en te verbastere.

Dao weurd nog wel Mastreechs gesjreve, mer wat zoe jaommer is en veural tegeneuver de boetewereld zoene slechten indrök moot make, dat is, dat tat dèks zoe mizzerabel slech gedoon weurd. Gein twie lui sjrieve-n-et op tezellefde maneer en, nog erreger, ein en dezellefde persoon sjrijf dèks in ei stök e woord op twie, drei maneere. En dat kin toch noets good oetkomme.

Iech höb miech es vaste stèlregel genómme: sjrief et Mastreechs prónt wie dat et gesproke weurd, gebruuk zoe lang es et geit klaankteikes van d'n eige taol en gaank taonao iers op lien bij vreemde taole en wel bij die, boe veer de miesten invloed van ondervonde höbbe, naomelik et Frans en et Duits.

En bij dee stèlregel höb iech miech altied good bevonde en versjèllende zier kompetente lui, die iech nao hun oordeil vroog, höbbe dees maneer van sjrieve goodgekäörd.

Iech weit wel, dat ene gehore Mastreechteneer z'n taol, al is ze nog zoe slech gespeld, toch good leze zal, mer dao geit et em neet um. Wèlt 'n taol zuver bewaord weurde, dan moot ze ouch zuver weurde

[p. VI]

gesjreve. En boetendien höb iech ondervonde dat, es me behurelik Mastreechs sjrijf, ene vreemde dao väöl gemeekeliker mèt oet te weeg kint es wannie et mer op good gelök aof weurd neergeklats.

Wat m'n spelling betröf, had iech eigelik, um de oetspraok zuver weer te geve, väöl mie van teikes moote gebruuk make, b.v. um et rèkke van de klaanke te doen oetkomme, mer dat höb iech veur et gemaak van et leze zoe min meugelik gedoon en mer op tie plaotse, boe et veur de dutelikheid nudig waor. Allein verzeuk iech te lezer vruntelik, op et vollegende te lètte:

ao klink wie in et Frans: grand, quand, mer zonder neusklaank.

äö klink wie in et Frans: un, mer zonder neusklaank.¹⁾

è klink wie in et Frans: elle, quel,

ó klink wie in et Hollands: onder, wonder,

ö klink wie in et Duits: Köln.

1) Veural deze klaank weurd väöl miskind. Me leus zoe dèks: ‘preutsje’ en ‘heur’ enz. veur ‘präötsje’ en ‘häör’. Dao weurd veuriers neet gedacht aon de konsekwensie; wannie me sjrijf: ‘praot’, dan kin et verkleinwoord noets vanzeleve anders weurde es ‘präötsje’. En veurts vergit me, dat me op tie maneer dèks hiel ondutelik weurd. Want ver vinde in et Mastreechs b.v. nevenein:

häökske (haok)	en heukske (hook)
häör	en heur
häöske (haos)	en heuske (hoos)
näötsje (naod)	en neutsje (neut)
päölke (paol)	en peulke (pool)
päöterke (paoter)	en peuterke (peuter)
sjäör	en sjeur
stäölke (staol)	en steulke (stool)
sträötsje (straot)	en streutsje (stroot)
väöl	en (iech) veul
väör	en veur
vräög	en vreug	enz.

[p. VII]

sj weurd oetgesproke wie et Holl. meisje, et Fr. cheval of et D. schicken,

zj weurd oetgesproke wie in et Fr. j of g veur e en i, b.v. juste, genre,

G weurd oetgesproke wie in et Fr. g veur a; o; u; of medeklinker, b.v. garçon, grand, of wie de Duitse g, b.v. gut, grosz.

GG weurd oetgesproke wie in et Fr. gg b.v. in: aggraver.

e puntsje bove neve-n-ene klinker of twieklaank deent um aon te geve, dat er gerèk moot oetgesproke weurde.

Mastreech, Mei 1921.

E.J.