Diccionario Papiamentu Holandes

[p. 9]

Toelichting.

Daar er voorzoover ondergeteekende bekend slechts enkele zeer beknopte woordenlijsten en nimmer een Papiamentsch-Nederlandsch woordenboek is verschenen, was deze arbeid zeer tijdroovend, doch gaf de samensteller tevens veel innerlijke voldoening. Het eenige woordenboek, waaraan hij iets gehad heeft is het ‘Nederlandsch-Papiamentsch-Spaansch woordenboekje’ van een onbekenden H., dat in 1875 te Arnhem is gedrukt.

Daar ondergeteekende een omgekeerd doel had en bedoeld werkje uit den aard der zaak verouderd is, moest hij veelal zijn eigen weg zoeken. Dat hij daardoor in spelling en vertaling soms heeft misgetast, zal de welwillende criticus hem wel willen vergeven. Er bestaat trouwens in de spelling van het Papiamentsch tot nog toe geen eenheid.

Ondergeteekende heeft met inachtneming van de volgende hoofdregels gewerkt:

1.	De Nederlandsche ‘oe’ klank wordt als ‘u’ geschreven, behalve in die woorden, welke van zuivere Nederlandsche herkomst zijn als: stoel, doel, enz. en in die woorden, waarin zeer gemakkelijk het Nederlandsch woord nog terug te vinden is als: boet (boete), spoela (spoelen), boeki (boek) enz.

[p. 10]

2.	De Nederlandsche ‘k’ klank wordt als een ‘c’ geschreven voor de klinkers a, o en u met uitzondering van die woorden waarin zeer gemakkelijk de Nederlandsche ‘k’ terug te vinden is, als kashi (kast), kalki (kalk), kauw (kauwen) enz.
3.	De woorden als ‘bicinja’, ‘canja’ enz. worden geschreven gelijk uitgesproken; de Spaansche ‘ñ’ is overbodig; zoo ook met de ‘ll’, die in het Papiamentsch door de ‘j’ vervangen wordt.

Voor de uitspraak der woorden lette men in de eerste plaats op de voorgaande drie hoofdregels en verder:

a.	de ‘c’ voor de klinker i en e wordt uitgesproken als de Nederlandsche ‘s’ en de uitgangen van woorden ‘cion’en ‘cien’ worden uitgesproken als ‘shion’ en ‘shien’;
b.	de ‘ch’ wordt uitgesproken als stond er in het Nederlandsch ‘tj’, bijv. van ‘mucha’ is de uitspraak ‘moetja’;
c.	de klinkers a, e, en o blijven altijd zacht; zij worden uitgesproken als in de Nederlandsche woorden: praten, spreken, wonen;
d.	de klinker i wordt uitgesproken alsof er de ‘ie’ van ‘Mies’ stond.

[p. 11]

Ter vergemakkelijking zijn voorts klemtoonteekens (') geplaatst op of achter de lettergreen, waarop de klemtoon valt.

Een soortgelijk Nederlandsch-Papiamentsch handwoordenboek hoopt de samensteller spoedig te kunnen aanbieden.

Curaςao, Oct. 1945

G. P. Jansen.