Noch een ander nieu gheestelijck Liedeken, in den persoon van een geestelijcke dochter, die ons lancx het H. Orden van den gheestelijcken staet aengenomen heeft, wat ghetuygenisse dat sy van haer seluen en vande werelt geeft. Op de wijse: de werelt is gheheel in roeren, dat volck is oueral bevreest.
MEt blijder herten sal ick nu singhen,
Ter eeren Godts dit vrolijck liedt,
Die vreucht des werelts en aerdtsche dingen
Heb ick vertreden gheacht tot niet,
Sy brenght haer minnaers int verdriet, en in Godts haet,
Ten is my gheensins berouwen niet,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet.
Die werelt was my seer schadelijcke,
Een groot beletsel in de deught,
Sy heeft veel stricken sy doet practijcke,
Tot haer te trecken die ionghe ieught,
Sy noyt sy smeect, met soete vreucht, en schoon gelaet,
Maer in den Heer ben ick verheucht,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet.
In het beghinsel toont sy seer schoone,
Sy lacht seer vriendelijck voorwaer,
Maer in het scheyden gheeft sy een Croone,
Van veel droefheden en lijden swaer,
Dan vinden sy bedroghen haer,, seer desolaet,
Ick danck den Heer mijn Godt eerbaer,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet.
Die werelt can haer dienaeren paepen,
Met schoon belofte en vals bedroch,
Met vreuchdt en blijschap haer hert verfrayen,
Wanneer sy smaken haer weeldich soch,
Sy ligghen in der sonden troch,, seer obstinaet,
Mijn gheest verheucht hem dat segh ick noch,
Dat ick versmaet hebt dees werelt quaet.
Haer weeldich leuen en melodije,
Haer vreucht en glorie prijs en eer,
Haer schoon ciragie en pomperije,
Is een mishaghen voor onsen Heer,
Daerom nam ick van haer een keer,, metter daet,
| |
Hier in verbly ick my alsoo seer,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaedt.
Nu ick die werelt heb afghesneden,
En haer wellusten wtgheblust,
Nu zijn mijn sinnen in eenicheden,
Die van te vooren waren verwoest,
Mijn ziele had soo grooten lust,, nae desen staet,
Mijn hert is vrolijck en wel gherust,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet.
Ick mach my seluen verrecreeren,
In mijn Bruydegoms boomgaert saen,
Inwendich mach ick daer contempleren,
In sijnen soeten wijn-kelder gaen,
Daer sal ick hooren sijn vermaen,, en wijsen raedt,
Hy sal my vriendelick spreken aen,
Dat ick versmaet heb dees weerelt quaet.
Den nieuwen most wordt my daer gheschoncken,
Van mijnen lieuen Bruydegom soet,
Sijn groote liefde doet my ontfoncken,
Want hy is onghemeten goet,
Met zijn heylich lichaem en bloet,, hy my versaet,
Hem sal ick louen in mijn ghemoet,
Dat ick versmaet heb dees werelt quaet.
Hem sal ick prijsen alle mijn daghen,
Want hy is mijn Bruydegom reyn,
Ick hope te leuen nae sijn behaghen,
En hem te dienen int aerdtsche pleyn,
Hy is mijn liefste lief alleyn,, mijn Aduocaet,
Om sijnen twille weet dit certeyn,
Heb ick versmaet dees werelt quaet,
O Princelicke Prince verheuen,
Die daer woondt in des Hemels troon,
Wilt my v dienersse hier graci gheuen,
Dat ick mach gaen in deughden schoon,
Ghy zijt mijn glori vreught en croon, en mijn cieraet
Om v te hebben voor mijnen loon,
Heb ick versmaet dees werelt quaet.
|
|
Auteursrechtvrij