|
| |
Een nieu Gheestelijck Liedeken van die Gloriose, Hemeluaert ons Heeren, en gaet op de wijse: Ghy kinderen van Syon wilt nu opstaen.
OPten feestdach van heden soo wort ons verclaert,
En met vreucht gheopenbaert,
Hoe dat onsen Heere hooch vermaert,
Glorioos inden Hemel is gheuaren,
Sijn Apostelen waren by hem vergaert,
Saghen na die locht waert,
Door die vrolijcke Hemeluaert,
Vanden Heer en Coninck der heirscharen,
Gaf hy haer alle ghemeyn,
Voer hy wt dit aertsche pleyn,
Inden hoochsten Hemel reyn,
| |
| |
Daer hy eeuwelijck sal leuen.
Hierom zijn wy vrolijck van herten verblijt,
Desen Coninck ghebenedijt,
Die als nv inden Hemel is ghecomen,
Met gheluijt van Trompetten soe Dauid belijdt,
Singt hem lof tot deser tijt,
Want hy heeft ghewonnen den strijt,
Victorieus zijn gheuanghen me ghenomen,
Hy heeft door zijn eyghen macht,
Verlost dat salich gheslacht,
Die langhe geuanghen waren,
Heeft hy nv in vreucht ghebracht,
Hem sy lof hoocheyt en cracht,
Die ten Hemel is gheuaren.
Die Hemelsche Gheesten verwonderden haer,
Doen sy saghen dese schaer,
Vande oude Vaders eerbaer,
Soo vervult met grooter vrolijckheden,
Want den eewighen Coninck der glorien claer,
Leyden haer met vreuchden daer,
Door den onbekenden wech voorwaer,
Die noch noyt van iemant was berreden,
Hy verhief hem als een Gigant,
Om te loopen den wech playsant,
Aen des Vaders rechter hant,
Daer regneert hy triumphant.
Eewelijck sonder cesseren.
Och wat vreucht moest daer zijn inden Hemelschen troon.
Doen desen eenighen Soon,
Quam t’huys tot zijnen Vader schoon,
Vriendelijck is hy van hem ontfangen,
Al die salighe sielen en gheesten idoon,
Loofden hem met blijden toon,
Al die Chooren der Enghelen schoon
Eerden hem met hemelsche lofsanghen,
Sy knielden met Weerdicheyt,
Voor zijn hooge Maiesteyt,
| |
| |
Die door zijn genadicheyt,
Dese plaets ons heeft bereyt,
Eer en glorie moet hem wesen.
O Princelijcke Prince lof moet ghy ontfaen,
Die daer zijt die rechte baen,
Tot het eeuwege leuen te gaen,
V sy lof en hoocheyt bouen maten,
Ghy zijt het Lam Godts na Joannes vermaen,
Die daer open heeft gedaen,
Den boeck met zijn seuen segels saen,
En wilt ons gheen arme weesen laten,
Maer uwen heyligen Gheest,
Seynt toch in ons herte meest,
Reynicht ons van alle blamen,
Tot die schoone soete feest,
Wilt ons brenghen altesamen.
|
|
Auteursrechtvrij