Christelijck vermaeck
(1645)–Anthony Jansen–
Auteursrechtvrijbestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen
[pagina 185]
| |
En smerte baert anghstelijck klaghen,
En klaghen, ach! dat is soo hart;
Te hart dat maeckt de ziel benart.
2 Benartheydt doet verdwijnen,
Verdwijnen oorsaeckt veel leet,
Het leet maeckt de Ziele aen 't quijnen,
Het quijnen is lastigh en wreedt,
En wreedt dat maeckt 'et lijden breedt.
3 Het lijden leert bedencken,
Bedencken baert groot verdriet,
Verdriet sal de leden verkrencken,
Verkrencken maeckt dat men 't besiet,
't Besien en helpt de plaghe niet.
4 De plaghe sal niet mind'ren,
Ten zy men de sonden uyt-dooft,
Ten zy men al't snoode verhind'ren
| |
[pagina 186]
| |
Met macht van malkander klooft,
En van sen voortteelingh berooft.
5 Het vasten, bidden, waecken,
Berouw, en traen-ghestort
Sal 't alles weer suyver maecken,
Als 't vyerigh be-yvert wordt,
En dat 'er gheen gheveynstheydt schort.
6 Godt wil de sulck' vergheven
Die met waerachtighe boet
Veranderen 't beestelijck leven,
En vallen in ware ootmoedt
Hem gantch ootmoedigh neer te voet.
7 Toen David lach ghevallen,
Doe rechte de boet hem we'er:
Toe Petrus door 't kallen en rallen
Versaeckende sijnen Heer,
| |
[pagina 187]
| |
Sijn tranen hielpen hem ter eer.
8 'k Sou meer voorbeelden vinden,
Maer dese zijn wichtigh en goedt,
En konnen de tochten wel binden
Van ons licht-verleybre ghemoedt,
't Gun soo veel snoode sonden voedt.
9 Help, Hemel! die verwinnen,
Zijt ons een krachtighen arm,
Help dwinghen ons' ydele sinnen;
O! Heylandt! aenhoort ons ghekarm,
En zijt ons vaste schut en scharm.
Liever. |
|