Christelijck vermaeck

bestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen

't Loff der Deught.

Toon: Doen ick laetst wandelde over de Helder. Of: 't Schijnt dat men Zieltje sijn adem wil geven.

WAerdighe, treftigh', uytmuntende Deughde,
Ziel-overschijnende, glimmende glans,
Lustighe, grondigh Hart-roerende vreuchde,
Hoogh-opghepronckte uytmuntende Trans,

[p. 86]

 

Vergode Maeght, met Heyligh vuyr bestraelt,

 

Met Goddelijcke luyster overmaelt:

 

V wesen, gheest, en kracht ghenoeghsaem toont,

 

Dat ghy verhemelt, oock by 't Hemelsch woont.

 

 

 

2 Schoon vele menschen u niet en beminnen,

 

Echter soo sullen de vrome ghemo'en

 

Op uwe nutheydt met harten en sinnen

 

Heure ghedachten ghestadelijck vo'en,

 

Met soet bedencken op u waerdigheydt,

 

Met hoogh te roemen op u wijs beleydt,

 

Met sich te spijsen door u voedbre spraeck:

 

't Gun in 'er zielen is de soetste smaeck.

 

 

 

3 Waerje niet Hemsels, daer souden wel sonden

 

Smeuren, bevlecken, besoed'len u kleedt:

 

Maer niet dan luyster kan werden ghevonden,

 

Billick men u dan volmaecktelijck heet.

[p. 87]

 

De soete Jesus heeft u hier ghebaert,

 

Ghewis ghy zijt oock me van Jesus aerdt;

 

Hy heeft u opgherecht, en selfs ghevoedt:

 

Ghy aerdt nae hem, 't is God'lijck watje doet.

 

 

 

4 Jesu, ô! Vader van dese verheven

 

Blinckende Sonne, de edele Deught

 

Heyl-star, en Voedtster, jae eenichste Leven,

 

Die de ghemoeden en zielen verheught,

 

Senn' ne'er de stralen van 'er Heyligh licht,

 

Op dat verlichten mach mijn dof ghesicht:

 

Vergun, o Bron van Deught, dat ick mijn sin.

 

Gheduerigh spitsen mach op hare Min.

     Liever.