Den schat der armen oft een medecijn-boecxken

Tot den Leser.

BEminde Vrient ende Leser, ick wensche u toe gheluck en salicheydt, verhopende dat ghy my niet min bieden ende toe-wenschen en sult, op dat ick mijn eve mensche eenich voordeel of baet soude doen, ende oock mede den tijdt der gracien niet onnuttelijcken in leecheydt ouer en soude brenghen: Soo heb ick dit cleyne Tractaetken te werck ghestelt, Inden name van Godt die heylighe Dryvuldicheydt: Op dat een ieghelijck daer mede soude ghedient wesen, niet alleen om sijn ghesontheyt te onderhouden, maer oock om

[p. 42]

meest alderhande sieckten met slechte ende oncostelijcke medecijnen te ghenesen, tot een vertroostinghe voor alle menschen, maer bysonder voor den Armen, die meest hulpe van doen hebben. Daer oock meeste Aelmissen aen te verdienen zijn: Want onse lieve Heer seyt int Heyligh Euangelie: Wat ghy den alderminsten gedaen sult hebben in mijnen name, dat hebt ghy my selfs gedaen. Want die schamel luyden zijn de litmaten Christi Iesu, ende wat ghy de litmaten doet, dat doet ghy oock het hoofdt. Daerom soo en behoort hem een Christen mensch niet te schamen noch oock te laten verdrieten, de siecke crancke menschen te visiteren ende te helpen, soomen ten besten can oft mach, tzy met troostelijcke woorden den luyden te vertroosten, ofte eenighe hantreyckinghe te doen, of voor hun te bidden, oft te verstercken in 't oprecht ghelooue, of hun te ghenesen soo't doenlijck is, met eenighe geprobeerde medecijnen die geen schade en mogen doen, ofte oock daer 't noodt is aelmissen te geuen. Soo sult ghy't wederom ontfangen hier hondert fout met benedictie, ende sult ten ioncksten daghe

[p. 43]

hooren die lieflijcke stemme ons Salichmakers Iesu Christi, segghende: Comt ghy gebenedijde mijns Vaders, ende besit dat rijcke dat u bereyt is vanden aenbeghinne des werelts: want ick heb sieck en cranck geweest, ghy hebt my besocht. Ick hebbe hongherich ende dorstich geweest, ghy hebt my ghespijst ende ghelaeft. Ick heb naect ende bloot geweest, ende ghy hebt my ghecleet, etc. Maer teghens den onbermhertighen sal den Coninck seggen: Gaet van my ghy vermaledijde in dat eeuwige helsche vier, 'twelc den duyuel bereyt is ende sijn Engelen. Ende die goet gedaen hebben, sullen gaen tot den eeuwighen leuen, en die quaet gedaen hebben, tot die eeuwige verdoemenisse. Laet ons dan beginnen wel te leuen en die talenten die ons beuolen zijn schicken wel te besteden, niet in aertsche maer in hemelsche dinghen, op dat wy ghetrou beuonden zijnde, moghen na dit leuen comen ten eeuwighen leuen, 't welck ons God die Heere door sijn bermherticheyt gunnen wil. Amen.