Ghemeene seyndtbrieven

Leecheyt salmen schouwen.

EEn vriendelijcke groetenisse gheschreven aen v mijn lieve ende seer beminde kinderkens P.I. Die oorsake mijns schrijvens en is niet sonderlinghe, dan dat ick vvt een Vaderlijcke Herte v alt'samen vermane (om tot v eeuwighe ende tijtelijcke vvelvarentheydt te comen) dat ghy die leecheyt vvilt schouwen, als een bederffenisse van ziel ende Lichaem. Want een ledich Mensch vvort van alle zyden vanden duyvel met

[fol. B6r]

schichten gheschoten. Zijn mont is hongerich nae spijs, zijn tonghe spreeckt ydele vvoorden. Zijn handen doen snoode vvercken, dat herte becommert hem met quade begheeren ende ghepeysen, die ooren luysteren na nieumaren, die ooghen sien om nae ydelheyden. En daerom ist seer goet datmen nimmermeer leech en zy, vvant die heylighe Propheet Dauid ledich zijnde, heeft overspel ende dootslach ghedaen, hierom seydt oock die Wijseman, die zijn lant bout, sal met broot versaet vvorden. Maer vvie ledicheydt volcht die is aldersotste. Men sal dencken dat suer broot, is salich broot, en daermen lichtelijck aenraeckt, dat achtmen niet veel, Daerom beminde kinderen, soo siet toe dat ghy neerstich arbeyt ende leecheyt schout. Want een leech mensch is een duyvels oorcussen, Vaert vvel, ende bemint malcander. Gheschreven in Haerlem desen x. Septem. Anno 1588.

V goede Vader H.I. wat ick vermach.